Nieuwsgierig blijven, dat gun ik ons allemaal
column n Het is Kinderboekenweek! Voor de 65e keer worden kinderen en volwassenen er feestelijk aan herinnerd hoe leuk het is om (voor) te lezen. Niet dat het werkt, want (en het zal niet toevallig zijn dat dit nieuws kort voor de Kinderboekenweek bekend werd): de leesvaardigheid van jongeren in ons land holt achteruit!
Hoe kan het, denk je. Nederland, zo welvarend als het is, is een middenmoot op de ranglijst ‘leesvaardigheid’ en staat zelfs op de allerlaatste plaats op de ranglijst ‘leesplezier’. Er wordt naarstig gezocht naar oorzaken zodat we bij de volgende meting niet nog verder zakken of zelfs uit de lijst kukelen...
Nieuwsgierig zijn. Waren we dat niet allemaal toen voor ons het leven begon? Een kind dat ter wereld komt, heeft nog zoveel te leren. Je neemt op, kijkt, luistert en doet na. En telkens als je iets onder de knie hebt, ligt er weer een volgende uitdaging. Je wordt aangemoedigd, geholpen, gecorrigeerd en steeds kom je een stukje verder. Tot je het zelf kunt. En dan besta je in een jachtige wereld van welvaart en media die dicteren hoe we verder moeten als we erbij willen blijven horen. En doe je wat je denkt dat je moet doen.
Lezen is een pas op de plaats maken en je fantasie de vrije loop laten, een andere wereld in durven gaan. Woorden winnen en rijker worden. Durven kijken door de ogen van een ander en ontdekken dat de wereld ook mooi is vanuit dat perspectief. Nieuwsgierig blijven, dat gun ik ons allemaal. Om zo de wereld een beetje mooier te maken. Het fijne van de Kinderboekenweek is dat deze niet zeven, maar tien dagen duurt! Er is dus genoeg tijd, en gelukkig komt er geen eind aan om werelden te winnen voor jong en oud!
Helen Workala
schrijft zo en dan een column voor LisserNieuws