Kleine bultjes, grote bultjes...
Tijdens het spreekuur kwam de familie Barten met hun hond Quarles omdat ze even naar een bultje bij de tong wilden laten kijken. Claudette onderzocht hem helemaal en constateerde inderdaad een vreemde bobbel op de tongbasis. Maar iets in haar zei
dat Quarles verder onderzocht moest worden. Het was een tienjarige Rottweiler en voordat we een hond voor het o.k. programma inroosteren willen we zekerheid hebben omtrent de algemene gezondheidstoestand. Claudette vertrouwde de buik niet helemaal en riep Bernadette erbij. Ook zij had haar twijfels aangaande de buikinhoud, ondanks dat de hond werkelijk nergens last van had. Hij at alleen wat moeilijker vanwege die bult bij de tong. Gezamenlijk werd besloten om een echo van de buik te maken. De echobeelden spraken voor zich: er had zich geheel zonder symptomen een zeer grote milttumor ontwikkeld! Nou werd het verhaal anders. In plaats van de focus op een bobbeltje van 12 bij 8 mm bij de tong moesten we ons richten op een milttumor van 25 bij 40 cm! De eigenaren kozen ervoor om een buikoperatie te laten uitvoeren. Twee dagen later konden we het al inplannen. Meestal krijgen we een milttumor die al aan het bloeden is op de operatietafel. Dan is het alle hens aan dek en redden wat er te redden valt. Nu was er sprake van een rustige afweging wel of niet te opereren omdat het een soort van premature toevalsbevinding betrof. Quarles doorstond de operatie zonder enig probleem! De milt had het formaat van een basketbal maar was er zonder complicaties uit te halen. De visuele en echografische inspectie van de lever gaf geen aanleiding om al aan fatale uitzaaiingen te denken. Dit zou wel eens heel voorspoedig kunnen aflopen! Per definitie wordt zo een tumor altijd ingestuurd voor pathologisch onderzoek en dan begint het lange wachten. Na acht dagen (en een razendsnel herstel!) kregen we het verlossende bericht: er was slechts sprake van een goedaardig gezwel van de milt! Quarles was gered: de bult op de tong was ook weggehaald en zijn milt hadden we per toeval bijtijds kunnen verwijderen. Drie dagen later kwam een 14-jarige Labrador Timor bij mij op afspraak met als klacht: een groter wordende bult op de elleboog. Hij zat er steeds aan te likken. Ook als hij op zijn ‘verkeerde kant' lag schuurde hij met zijn huidtumor over de grond. Meestal ging deze dan een beetje bloeden. Helaas bestaat hiervoor geen zalfje of pillenkuur. Ook hier geldt dat chirurgisch verwijderen de enige oplossing is. Zonder iets van Quarles te weten begon ik ook Timor te onderzoeken. Zijn opgezette buik viel mij meteen op. Na overleg besloten we tot het maken van een buikecho: en jawel, ook Timor had een grote milttumor… Wat een toeval: twee honden die hetzelfde hadden binnen tien dagen. Alleen werd er besloten om Timor niet te gaan opereren omdat hij al heel oud was. Nou is het afwachten hoe lang hij er geen last van heeft.