Ouderwets kijkplezier met een nieuw tintje

column n Het klopte helemaal: een zaterdag met regen die met bakken naar beneden kwam en het NK schaatsen in Thialf op tv. Er was geen reden om naar buiten te gaan, ik was in Heerenveen.

Mijn gedachten gingen terug naar hoe het er vroeger bij ons thuis aan toeging als de schaatstoernooien op tv werden uitgezonden: vader en broers volgden het nauwlettend en hielden de resultaten bij op papier. En al was ik nu in mijn eentje, het was weer als vanouds. 


Hoewel: prijkte vorige week niet een foto in deze krant van een nieuw talent uit Lisse dat als reserve stond in de deelnemerslijst en haar debuut zou maken als er een deelnemer uit zou vallen? Ik zocht in de stapel kranten die er nog lag en zag een poserende Pien Hersman uit Lisse. Inderdaad zeg, dat zou ik in de gaten houden! Het zou het kijkplezier zeker verhogen. 


Ik moest denken aan die andere Lisser, Egbert van ’t Oever, die op het NK als allrounder goud en zilver won in 1954 en 1955 en meedeed op de 5 en 10 kilometer op de Olympische Spelen in Noorwegen(1952) en Italië (1956). In 1988 was hij coach van Yvonne van Gennip die drie keer goud won op de Olympische Spelen in Calgary, Canada.


Egbert was klein van stuk, in tegenstelling tot zijn prestaties, en herkenbaar aan de wollen muts die hij altijd droeg. Het toeval wilde dat ik zijn nichtjes kende met wie ik in de klas zat. De snelheid zat hen duidelijk in de genen. Ik herinner me dat als er weer eens een wedstrijdje werd gehouden op de gymles, of het nou hardlopen in de zomer of schaatsen in de winter was, ik al bij het startsein dacht: O hou maar op, dat is een nichtje van Egbert van 't Oever! In Poelpolder Zuid is een straat naar hem vernoemd, de Egbert van ’t Oeverstraat, en terecht. 


‘Pien Hersman’ zag ik onder in het scherm staan, toen ik de kamer weer in kwam. Bijna had ik het nog gemist. Daar stond ze. Alleen starten, een bomvolle en joelende Thialf, een valse start, opnieuw die concentratie en dan: gaan! Ze vloog. Ga er maar aan staan met je 17 jaar. Maar ze deed het. De tweede ronde heb ik gemist, maar bedankt voor het kijkplezier! Gefeliciteerd Pien, er wordt vast en zeker een straat naar je vernoemd!


   Helen Workala

schrijft zo nu en dan een column voor LisserNieuws