Rare week

22 februari 2022, 15:00 Column Notenkraker

Het gebeurt niet vaak, maar nu heb ik het dan toch. Het gevoel dat je niet weet waar te beginnen. Het is zondagmiddag, ik ben nauwelijks bekomen van de heftige storm die over ons raasde en voor ongemak en zelfs schade zorgde. Ook bij mij vlak voor de deur. Een grote boom op leeftijd in het Cerespark heeft de storm niet kunnen trotseren, maar is wonderwel de goede kant op gevallen. Het had heel anders kunnen uitpakken. Gelukkig liggen de net geplaatste zonnepanelen nog steeds op het dak. Ondertussen stormt het vandaag al weer en ik heb een naar voorgevoel dat het wel eens een rare, stormachtige week kan worden. 

Het feest van de wereldwijde verbroedering op de Olympische winterspelen is weer voorbij. Slierten nepsneeuw te midden van bruinige bergen tegen de achtergrond van koeltorens van wat een kerncentrale lijkt te zijn leveren mooie plaatjes op van hoog in de lucht wervelende acrobaten op een snowboard of de lange latten. Nog voor de Olympische vlag is opgevouwen en opgeborgen is de nepsneeuw al weer gesmolten. Bizar, maar wen er maar aan, zeggen wetenschappers: klimaatverandering.
Op twee uur en 39 minuten oostwaarts vliegen vanaf Amsterdam ligt Kiev, in Oekraïne. Een andere, bizarre wereld. Een stormachtige oorlog staat op uitbreken tussen Rusland en Oekraïne. De spreekwoordelijke ‘stilte voor de storm’ is zeer verraderlijk en maakt burgers nerveus of apathisch. De informatieoorlog is al begonnen, boordevol geladen met nepnieuws. Het eerste en meest belangrijke slachtoffer is al gevallen: de waarheid. De echte oorlog kan elk moment beginnen. Eén verkeerde beweging en de vlam gaat in de pan. Zo ging het ook in 1914 en in 1940. Te bizar voor woorden, na 76 jaar vrede ineens weer oorlog in Oost Europa. De ellende is dan niet te overzien. Niet alleen in de achtertuin van EU- en NAVO-landen, maar ook in West-Europa. Hier en nu.

Alsof dat niet genoeg is worden ook nog eens alle coronamaatregelen eind van deze week overboord gegooid, want de samenleving moet weer open, vooral tot diep in de nacht. Het volk snakt naar vrijheid. En er komen verkiezingen aan. Dus paai het volk met drank, drugs en dansen. De volgende morgen zien ze wel weer. Hersen- en gehoorschade vergeten we maar even voor het gemak. Leve de vrijheid, daar draait het om, vooral feesten. Terug naar het oude normaal: zuipen, snuiven en dansen. Ouderen en kwetsbaren voor corona? Die moeten zichzelf maar beschermen, dat wordt de norm. 

Het begint nu toch wel te stormen in mijn hoofd, of toch niet? Hoe dan ook, ik blijf mij verbazen dat de ene vrijheid de andere vrijheid niet is; ook al ligt er tussen hier en daar maar een vliegtijd van 2 uur 39 minuten. Hier lijkt het wel of we vergeten zijn wat vrijheid eigenlijk betekent, omdat vrijheid als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Terwijl daar mensen hun leven geven om überhaupt in vrijheid te kunnen leven. De werkelijkheid is dat democratisch bestuurde landen overlopen worden door autocratische machtshebbers zoals in Wit-Rusland of in noordelijk Afrika. Met enorme migratiegolven tot gevolg.
Het wordt een rare week vol verwarring. Maar blijf kalm!
Notenkraker is een column van Jos Draijer en verschijnt om de week in deze krant. Reageren? Mail naar: redactie@dehillegommer.nl.