Minibieb op 't Vierkant
column n Een minibieb is een kast volgestouwd met boeken en die kast is dag en nacht toegankelijk voor iedereen die een boek wil lenen of wil ruilen. Tussen Haarlem en Leiden staan er grofweg honderd, in alle soorten en maten. Zo hangt er aan de Vinkenlaan in Hillegom een minuscuul kastje en in Lisse staat op de Vivaldistraat juist een gigantische kast. Deze kast is echter alleen bereikbaar als het gezondheidscentrum open is. Ook de minibiebs in flats op de Ooievaarstraat, de Verdistraat en aan de Haven zijn niet vrij toegankelijk.
Gelukkig heb je in Lisse ook zeer toegankelijke kasten en die staan onder andere in de Van Speykstraat, de Mendeldreef, de Oranjelaan, de Jozef Israelsstraat, de Van Ostadestraat, het Zevengesternte, de Akervoorderlaan en Ter Beek.
Frappant is dat er op ’t Vierkant geen kast staat! Ik klaag niet, want in eetcafé Lef bevindt zich een minibieb en aan ’t Vierkant staat al heel lang een fraaie boekwinkel. Maar op het dorpsplein van Lisse hoort natuurlijk wel een openbare buitenbieb. Het liefst onder de ceder! En dan niet zomaar een gewoon kastje. Daar hoort een kekke kast te staan met drie planken vol boeken en een deurtje dat na het activeren van een sensor automatisch open gaat. En ik ga uit mijn dak als de boeken bij gebrekkig buitenlicht sfeervol worden verlicht door ingebouwde energiezuinige lampjes. Vervolgens kan de bezoeker op een paneel kiezen uit diverse mogelijkheden. Je kunt bijvoorbeeld het geslacht van de biebmedewerker kiezen: man, vrouw, transgender, noem maar op. Vervolgens kies je voor een vriendelijke stem of juist nijdig, zakelijk of empathisch. De digitale bibliothecaris kan de titels opnoemen van alle boeken die ooit in deze minibieb hebben gestaan. Die bibliothecaris kan desgewenst een positieve recensie geven van een aanwezig boek, maar kan een boek ook ten zeerste afraden. Ook kan de bezoeker informatie vragen over de geschatte leesduur van een boek, het hygiënegehalte en de houdbaarheidsdatum van een aanwezig boek; ook papier heeft niet het eeuwige leven. Zoals ook een e-reader er een keer mee ophoudt, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Ik heb het liever over de futuristische minibieb onder de oude boom op het dorpsplein. In goed gezelschap van een waterpomp en een pop-uptoilet, als die te voorschijn is gehaald. Een mooi stel toch?
Wablief? Draaf ik door? Voorzie ik de dompers niet die op de loer liggen? Ruzies tussen mensen die hetzelfde boek willen lezen. Een gefrustreerde gezicht als de bibliothecaris een boek blijft afraden, terwijl de bezoeker dat boek juist heel graag wil lezen. Van gekkigheid gaan de mensen blazen van woede. Ze gaan opzettelijk vals zingen en dat stimuleert de blaas om alle sluizen open te zetten. De kans op wildplassen neemt dan flink toe, zeker als het pop-uptoilet droog en schoon ondergronds blijft. En de pomp is al jaren onmachtig om verhitte hoofden verkoeling te bieden. Ik neem alle scepsis zeer serieus. Het is duidelijk. En ik ben om. Toch maar liever geen kekke minibieb op 't Vierkant. Er is al genoeg gedoe in deze wereld.
Paul Bersee, columnist