Weerzien
Net als in andere Oostbloklanden ging het opheffen van het IJzeren Gordijn in Polen met veel strubbelingen gepaard. Dat leidde tot een ware voedselcrisis. Zo erg, dat in 1981 in Nederland voedselpakketten werden ingezameld, onder de naam “Pak van je hart”. Die werden vervolgens met 130 vrachtwagens op 13 december naar Polen gebracht.
In één pakketje zat een adres uit Steenwijk. Een paar jaar later zocht de ontvanger contact met de gulle gever, om te bedanken, maar ook met de vraag of er in Holland geen werk was voor zijn vrouw. De kinderen moesten naar school. De familie uit Steenwijk had contacten in Noordwijkerhout en zo kwam Barbara bij ons terecht. Zes winters werken en slapen in de caravan op de camping van Mark. In 2002 volgden zoon en dochter, drie jaar lang, in de zomer. Studenten biologie en rechten. Afgelopen weekend waren vader Mitek (70), moeder Barbara (68) met dochter Maria, inmiddels biochemisch onderzoeker en zoon Jarek, advocaat, bij ons op bezoek. Een gelukkig weerzien!
Ik moet dan terugdenken aan de jaren met helikopters boven de velden, Polen-razzia’s, huiszoekingen, Duitse Polen, noem maar op. Met de verwelkoming van hen als medelanders in de Europese Unie, leken alle perikelen voorbij. Niets is minder waar. De ondoorzichtige soep van benamingen als expats, gelegenheidswerkers, kennismigranten en arbeidsmigranten, kan niemand goed doorzien. Ieder geeft er zijn eigen uitleg aan. Dat begint nu te knellen, vooral omdat de vraag naar arbeid, in de breedste zin, ongekend hoog is. Ook de huisvesting van al die typen werkers is moeilijk.
Nu heeft de gemeente Noordwijk plots bedacht dat vooral de huisvesting van toeristen moet prevaleren: al die andere lui Waikiki uit! De raad in opperste verwarring: waar de kennismigrant te plaatsen? Het discussieniveau in de gemeenteraad zakt af naar het peil Johan Derksen. Noordwijk, Shame on you!
Aad van Ruiten