Elly de Visser beklimt Machu Picchu in Peru voor goed doel
Human Interest Goede doelenGOEDE DOELEN • De Lissese Elly de Visser beklom met 36 andere vrouwen eind september in Peru de Machu Picchu. Tijdens de loodzware Freedom Climb haalde zij ruim 10.000 dollar op voor meisjeskampen in Moldavië.
Door Jankees Faas
In deze kampen, die Elly regelmatig bezoekt met haar man Gert, zitten meisjes die het slachtoffer zijn van seksuele slavernij en uitbuiting. Elly kwam aan de benodigde financiën voor Freedom Climb via de opbrengst van haar boek Who Cares, steun van de stichting Hands & Feet uit Katwijk, Freedom Event Woman to Woman en steun van vrienden en familie. Door drie tot vier keer per week aan conditie- en krachttraining te doen wist Elly zich sportief voor te bereiden op de beklimming in het Andesgebergte. Op vrijdag 8 september vertrok Elly naar Peru. "Je vertrekt vanaf een hoogte van 3500 meter. Uiteindelijk klim je tot een hoogte van 5.000 meter. De eerste drie dagen na onze aankomst heb ik last gehad van bloedneuzen, kortademigheid, duizelingen, hoofdpijn en druk op mijn ogen. Ik was even bang dat ik het niet zou redden. Al deze verschijnselen horen erbij."
De vrouwen onder wie Elly kregen kregen zes gidsen mee. De wandelkaravaan bestond verder uit koks en mensen die de tenten meenamen waar 's nachts in werd geslapen. "Ik had energie voor tien. Je kijkt er naar uit. Wat ga je allemaal zien? Overdag is het tussen de 18 tot 20 graden. 's Nachts is het rond het vriespunt. De eerste twee nachten was het heel koud. Er is geen elektriciteit. Je ziet alleen ontelbare sterren. De hemel is dan vlakbij."
Woensdag 13 september was de zwaarste dag. Op deze dag werd er 1000 meter omhoog geklommen en de top bereikt. "Het was heel zwaar. Mobieltjes kun je niet gebruiken, aangezien je geen bereik hebt. Ik heb die dag voor het grootste deel alleen gelopen. Soms is dat niet leuk. Het kan heel mistig zijn als je een hoogvlakte moet oversteken. Je ziet alleen maar paarden om je heen. Dan denk je weleens, ga ik wel de goede kant op. Aan de andere kant geniet je. De bergen zijn zo hoog, mooi en vaak besneeuwd. Je hoort niets, je ziet niets. Af en toe komen alleen een paar ezels langs met volle bepakking. Je hoeft je nergens zorgen over te maken en je hoeft nergens aan te denken. Alles valt van je af. Na iedere tien meter klimmen moet je weer op adem komen, omdat je weinig zuurstof hebt. Het is goed om jezelf fysiek te testen. Uiteindelijk kom je letterlijk weer op het rechte pad. Het gerucht ging dat ik afgevoerd was op een paard. Toen ik boven kwam steeg er een gejuich op. Elly komt toch lopend boven."
De dagen erna volgde de afdaling. "De berg af kom je heel veel mist en regen tegen. Het is er vochtig en nat en je loopt over gladde paadjes en glibberige stenen. Je moet dan ook stokken gebruiken. Op sommige punten moet je heel goed opletten. Je hele lichaam gaat pijn doen. Je kunt echter niet stoppen. Je hebt ook te maken met landverschuivingen, waardoor paden worden weggeslagen. Zo moesten we over een smal bruggetje met wat boomstammen heen. En met een touw om ons middel door een snel stromende waterval heen. Dan is het wel even spannend."
