Journalist Frénk van der Linden: ‘Ik hoop dat ik nieuwsgieriger ben geworden’

Journalist Frénk van der Linden was dinsdagavond 15 november te gast bij Grimbergen Boeken in Lisse. Aanleiding was zijn nieuwe boek ‘In de spiegel’ waarin 79 verhalen verzameld zijn van evenzoveel collega’s die over hun allesbeslissende interview vertellen.

Door Helen Workala

De schrijver die het interview ‘een humane chemie’ noemde, stelde de eerste vraag aan vier collega’s uit de Bollenstreek – Caroline Spaans, Paul de Vlieger, Sjaak Smakman en Anouk Kragtwijk: “Welk interview raakte jou het meest, had je het meest moeite mee of veranderde jouw kijk op het leven of handelen?” Er ontstond een open en eerlijk gesprek waar ook de toehoorders in werden betrokken. Hadden journalisten zichzelf niet in een slecht daglicht gezet door missers en nepnieuws? Waren de media nog te vertrouwen en werden betrouwbaarheid, transparantie en neutraliteit nog hoog in het vaandel gedragen? En hoe zat het met maatschappelijke relevantie en dilemma’s? 

Verschillen en overeenkomsten tussen landelijke en regionale dagbladen en huis-aan-huiskranten werden geschetst. De rol van adverteerders en belangen van (machts)positie van publieke figuren werden duidelijk aan de hand van voorbeelden. Zaken waar je als hardwerkende en toch al onderbetaalde journalist mee te maken had en die er soms voor zorgden dat je je goed geschreven stuk niet gepubliceerd kreeg. Het zijn aspecten waar de lezer niet altijd weet van heeft.

Scoopgeil
Dat hoor en wederhoor regel nummer 1 in het vak was, stond buiten kijf. Van der Linden was eerlijk door te zeggen dat hij in vroeger jaren soms te ‘scoopgeil’ was geweest en dat het een leerproces is om door schade en schande beter te worden.

Hij was milder geworden, merkte iemand uit het publiek op. Van der Linden: “Ik geloof nog steeds in de noodzaak van de waakhondfunctie die de journalistiek heeft. Het is af en toe nodig om flink op de tafel te slaan: klopt dit wel? Ik ben niet per se milder geworden. Ik heb lang gepolariseerd geïnterviewd en soms schade berokkend waarvan ik later dacht: dat had ik niet zo moeten doen. Ik hoop dat ik iets nieuwsgieriger ben geworden.”
Het was een boeiende en sprankelende avond bij Grimbergen. Iedereen had zich met genoegen verrijkt aan een bijzonder kijkje ‘in de spiegel’ van de journalist.