Muller al 50 jaar bij dezelfde baas: 'Heb het nog altijd naar mijn zin'

Mensen die al 50 jaar in dienst zijn bij dezelfde baas, het komt steeds minder voor. Maar Bert Muller uit Lisse is zo'n werknemer. Onlangs vierde hij zijn 50-jarig dienstverband bij Van Iperen.

Door Ruth Eppink

Hij moet nog zo'n 7 maanden werken en dan kan hij met pensioen. Tot die tijd stapt Muller (65) doordeweeks om 7 uur in zijn vrachtwagen, rijdt naar De Lier om te laden en gaat dan via een vaste route door Noord-Holland om alles weer af te leveren. "En rond 17 uur ben ik weer thuis", vertelt hij zittend aan de grote eettafel in de gezellige woonkamer, waar zijn vrouw Elly koffie neerzet. Het stel heeft kort geleden in kleine kring het 40-jarig huwelijk gevierd, ook al zo'n mijlpaal. In de kamer prijken foto's van hun drie kinderen (twee zoons, één dochter) en hun drie kleinzoons. "Een gezellige borrel met mijn collega's moet nog gebeuren, daar is het door de coronamaatregelen nog niet van gekomen", zegt Bert, "maar mijn kinderen hebben een geweldige surpriseparty voor me georganiseerd in de kroeg, vanwege het werkjubileum. Ik word niet snel emotioneel, maar daar heb ik wel wat traantjes gelaten, hoor."
Uiteraard heeft zijn werkgever aandacht besteed aan het jubileum, maar daar was niet echt een protocol voor. "Er ligt vast wat je krijgt bij een 12,5 jarig, 25-jarig en 40-jarig dienstverband, maar over een 50-jarig jubileum was niks te vinden. Blijkbaar komt het toch echt niet zo vaak voor", merkt Bert lachend op.

Kolen scheppen
Muller is voor met name veel oudere Lissers een bekende verschijning. Hij begon zijn werkzame leven bij LTB in Lisse waar hij vlak bij woonde. "Ik was 15, had geen zin meer in school, dus zocht mijn vader een baantje voor me. Dat was bij LTB, waar ik begon als kolenschepper", vertelt hij. Omdat hij de kolen ook rondbracht, kwam hij bij heel veel Lissers thuis. Later verruilde Bert het kolen scheppen voor werk in het magazijn. Tijdens het vervullen van zijn dienstplicht haalde hij het groot rijbewijs, maar het duurde nog een aantal jaren voor hij op zijn werk op de vrachtwagen kwam te zitten. "Ik doe dit nu zo'n 30 jaar en heb het nog elke dag naar m'n zin. Ik heb nooit internationaal gereden, ben graag elke avond thuis."
Een bijzonder moment dat hem altijd is bijgebleven, dateert uit de begintijd bij LTB. "Het was oudejaarsavond. Iedereen was al naar huis en ik deed met een collega de laatste werkzaamheden. Per ongeluk reed die collega met een vrachtwagen een stuk van het dak kapot. Konden we tot half elf 's avonds in de weer om dat te repareren. Man man, het was koud en ik wilde naar huis om oudjaar te vieren, maar dit moest eerst gebeuren. Dat was wel wat, zeg!", herinnert Bert zich.

Toeters en bellen
In de loop der jaren veranderde de naam van het bedrijf waar hij begon wel verschillende keren door overnames en fusies. Zo werd LTB onder meer Latuco, Agrifirm en Horticoop tot de huidige bedrijfsnaam: Van Iperen, een groot handelsbedrijf in meststoffen en gewasbestrijdingsmiddelen.
Voor sommige vrachtwagenchauffeurs is hun wagen een soort verlengstuk van thuis, een tweede woning. Maar daar heeft Bert niks mee. "Als je ziet wat er soms rondrijdt: trucks met allemaal toeters, bellen en lampen, de hele cabine vol met foto's en naambordjes. Voor mij is die truck gewoon een werkplek, meer niet." Zijn vrouw laat een foto zien die kort geleden bij Van Iperen is gemaakt. Muller staat daar trots voor zijn truck, die elke dag in Lisse te bewonderen is. Maar wat staat daar dan voor het raam? "Oh, die twee gele kratjes? Ja, daar herkennen de mensen mijn vrachtwagen aan", zegt Bert glunderend.